A corda e o pano

Saltando á corda cantase:

Son a raiña dos mares,
vostede o vai ver.
Tiro o meu pano,
e o volto a coller.
Pañuelito, pañuelito, quen te poidera ter,
gardadiño no meu bolsillo,
coma un trozo de papel.

Cando diciase tiro o meu pano ( a rapaza tiña que tiralo ó chan)
e cando dicia e o volto a coller ( a rapaza tiña que collelo).

Cada vez era máis rápido para que pandara a que estaba saltando.